ΔΡΑγραΚΟΙβάτες

Τα παιδιά βλέπουν
Τα παιδιά καταλαβαίνουν
Τα παιδιά θυμώνουν και αντιδρούν στο άδικο…
Η Ανδρονίκη, μαθήτρια της Ε τάξης του 2ου Δημοτικού Σχολείου Νεάπολης Λασιθίου θέλησε να δώσει ηχηρά το μήνυμά της μέσα απ’ το τραγουδάκι που έγραψε μόνη της (στίχους και μουσική), διεκδικώντας έναν κόσμο απαλό, μεταξένιο, χρωματιστό,
σαν το νανούρισμα της μαμάς της.
Η μουσικός του σχολείου ήταν δίπλα της να την εμψυχώνει, να την ενθαρρύνει, να την καθοδηγεί.
Τραγουδούν: Παρασύρη Ανδονίκη
Στίχοι: Παρασύρη Ανδρονίκη με τη δασκάλα μουσικής Έλενα Π.
Μουσική: Παρασύρη Ανδρονίκη με τη δασκάλα μουσικής Έλενα Π.
Ενορχήστρωση:Η δασκάλα μουσικής Έλενα Π.
Αφίσα: Στέλλα Βιδάλη, μαθήτρια της Δ΄ τάξης του 2ου Δημοτικού Σχολείου
Η ηχοληψία έγινε στο στούντιο του Κώστα Τυμπακιανάκη

Στίχοι τραγουδιού:

Όλου του κόσμου οι χαρές
με φως να σε στολίζουν
καραμελίτσες χρωματιστές
το στόμα σου να γεμίζουν
Μέσα σε κάστρα με ξωτικά
νεράιδες να σ αγκαλιάζουν
σε λίμνες από ζαχαρωτά
γοργόνες να πλησιάζουν

Μάνα ψηλώνω και μεγαλώνω
και βλέπω δράκους με γραβάτες
που με κοιτάνε μ’ υποκρισία
και με κερνάνε δυστυχία

Γι αυτό θυμώνω, μάνα θυμώνω
στα πρέπει τους βάζω φωτιά
κι όλο πεισμώνω, παλεύω μόνο
πίσω να πάρω την ανθρωπιά

Κοιμήσου εσύ αγάπη μου
σε απαλό μετάξι
να ευωδιάζει αρισμαρί
που σου χω εγώ φυλάξει
Ρόδα στο μαξιλάρι σου
πουπουλοκεντημένο
να κάνεις όνειρα γλυκά
μωρό μου χαϊδεμένο

Μάνα ψηλώνω και μεγαλώνω
και βλέπω δράκους με γραβάτες
που με κοιτάνε μ’ υποκρισία
και με κερνάνε δυστυχία

Κρατώ κιθάρα κρατώ βιολιά
και μπαίνω μέσα στα σχολειά
μ’ αγάπη κι όνειρα να ζήσουν
του κόσμου όλα τα παιδιά.

Κρατώ κιθάρα κρατώ βιολιά
και μπαίνω μέσα στα σχολειά
μ’ αγάπη κι όνειρα να ζήσουν
του κόσμου όλα τα παιδιά.