Να ‘ταν ειρήνη

Περιγραφή:

Το 4ο Γυμνάσιο Κερατσινίου τραγουδά για την ειρήνη

Να ʼταν τα δόρατα δρεπάνια
τα σπαθιά μας να ήταν υνιά
να τρέχαμε τα βράδια
σε αυτούς που μας αγαπάν
Να ʼταν πιο έγχρωμος ο κόσμος
οι άνθρωποι και τα φυτά
και οι γκρίζες εταιρείες
να ʼχανε κάνει φτερά

Που θα ʼχα εσένα κοντά
Την ειρήνη να πάει μπροστά

Η πατρίδα, ο στεναγμός
Κι όλοι οι φίλοι μου είναι πλέον πια χαμένοι
δεν τους έφαγε λοιμός
μόνο μια αδιόρατη αγάπη
που ʼχαν άλλοι
για το χρήμα τα λεφτά
για να είναι αυτοί καλά
και οι φίλοι μου στον Άδη
δε μιλάω για απάτη
είναι «νόμιμος» ο θάνατος
όταν είναι για λεφτά
και παιδιά που πολεμούν
γι’ αυτούς, για αυτούς που ʼχουν αυτά
γι’ αυτούς, κάθε κόστος ευτελές
που σκορπίζουν με ουρές αγκαθωτές
τον πόνο, τις φωνές
και πληγές ή τον θάνατο

Σαν ειρήνη θα γυρίσει
πριν προλάβει να φύγει το χθες
σαν νερό θα πλημμυρίσει
όλου του κόσμου τις γειτονιές
Θα χαθεί και το σκοτάδι
όλα θα γεμίσουνε φως
του πολέμου ο εχθρός μου
τώρα θα ʼναι αδερφός

Για να έχω ειρήνη κοντά
θέλω σκέψεις, ιδέες κι αυτιά
Για ν’ ακούσουν το τραγούδι

Η πατρίδα, ο στεναγμός
κι όλοι οι φίλοι μου είναι πλέον πια χαμένοι
δεν τους έφαγε λοιμός
μόνο μια αδιόρατη αγάπη
που ʼχαν άλλοι
για το χρήμα
κι είναι κρίμα
να μιλάω για τον πόλεμο
αντί για την ειρήνη
μα αυτό βγαίνει απ’ τη μνήμη
και απ’ του νου μου το θεριό
μόνο σαν περάσεις απ’ τον πόλεμο
τότε βρίσκεις την αξία της ειρήνης
τότε αυτό σου μένει αλησμόνητο
και το ψάχνεις σαν το άστρο της σελήνης
Ένας -κόσμος ηθικός
και αγγελικά πλασμένος δεν υπάρχει προσεχώς
γι’ αυτό μένει μες στον νου μου φυλαγμένος

(«κόσμος ηθικός αγγελικά πλασμένος»: Διονύσιος Σολωμός,
δόρατα-δρεπάνια, σπαθιά-υνιά: επηρεασμένο από Ησαΐας 2:4)

Στίχοι/Μουσική: Αναστάσης Ζύμαρης
Τραγούδι: Αναστάσης Ζύμαρης
Σοφία Κατσαμάκη
Υπεύθυνες καθηγήτριες: Μαργέλλου Κυριακή
Φουντούκη Αιμιλία

Σχολείο: Να ‘ταν ειρήνη