Μία συζήτηση μεταξύ συνομηλίκων

Καλημέρα, φίλε μου!
Καλημέρα… (λυπημένος)
Δε μου φαίνεσαι καλά. Μήπως είσαι άρρωστος;
Όχι, απογοητευμένος είμαι. Όλη μέρα, όπου και να πάμε, όπου κι αν σταθούμε, ακούμε για βία, πολέμους, ρατσισμό και χίλια δύο άλλα κακά πράγματα.
Δεν αντέχω άλλο.
Α, να ήρθαν και τα υπόλοιπα παιδιά. Ας μας πουν κι αυτά τη γνώμη τους!
Γεια σας, παιδιά. Ακούσαμε τη συζήτησή σας.
Έχετε δίκιο. Όλα αυτά είναι αλήθεια.
Αν όμως απογοητευτούμε και το βάλουμε κάτω, τα πράγματα θα γίνουν ακόμα χειρότερα.
Μα τι θα κάνουμε; Θα αλλάξουμε τον κόσμο; Μπορούμε;
Όχι, τον κόσμο δεν μπορούμε να τον αλλάξουμε, αλλά μπορούμε να κάνουμε την αρχή από την οικογένεια, το σχολείο, την παρέα, τη γειτονιά μας και έτσι σιγά σιγά η καλή συμπεριφορά χωρίς βία και χωρίς ρατσισμό θα μεταδοθεί και θα αρέσει σε όλους.
Έχεις δίκιο. Έτσι θα γίνει η αρχή και σιγά σιγά θα έρθει και η αλλαγή.
Τώρα είμαι χαρούμενος και αισιόδοξος! Σας ευχαριστώ παιδιά!
Λοιπόν, πάμε για παιχνίδι χωρίς βία, ρατσισμό και ταραχές.
Να σας πω τελικά κάτι, παιδιά; Η Ειρήνη κερδίζει! Συμφωνείτε;
ΝΑΙ!