Ο γυρισμός

Για άλλη μια χρονιά, ετοιμάσαμε και φέτος με χαρά το τραγούδι για τη συμμετοχή μας στο διαγωνισμό «Καν’ το ν’ ακουστεί 2022» θέλοντας να σας ταξιδέψουμε πολύ μακριά μέσα στο χρόνο, πίσω… στον αρχαίο τον καιρό!
Μαθαίνοντας για τις νέες προσπάθειες της πολιτείας ώστε να επιστραφούν τα μάρμαρα του Παρθενώνα στην πατρίδα μας, εμείς οι μαθητές/τριες της Στ’ τάξης του 3ου Δημ.Σχ. Χολαργού, αναζητήσαμε την αλήθεια για την ιστορία των μαρμάρων και την αρπαγή τους. Με την καθοδήγηση της καθ. Μουσικής του σχολείου κ. Ράδου ,δημιουργήσαμε ένα τραγούδι διαμαρτυρίας ,ταυτίζοντας τη φωνή μας με αυτή του δακρυσμένου μαρμάρου που περιμένει να γυρίσει πίσω στην πατρίδα μας . Με το τραγούδι μας αυτό θέλουμε να δείξουμε την αγάπη μας γι’ αυτούς τους θησαυρούς της πατρίδας μας και περιμένουμε με λαχτάρα το γυρισμό τους!
Οι στίχοι του τραγουδιού μας:
-Μια ιστορία θα σας πούμε για ένα ταξίδι δίχως γυρισμό
Που έκανε ένα μάρμαρο, απ’ των Αρχαίων τον καιρό.
Ακούστε την αλήθεια, το μάρμαρο ζητά βοήθεια
Θέλει όλους να μας πείσει, στην Ελλάδα να γυρίσει!

-Γεννήθηκα στης Πεντέλης το πράσινο βουνό
Οι Αθηναίοι με πήρανε από κει για ιερό σκοπό.
Με μεταφέρανε λοιπόν ψηλά εκεί στην πόλη
Και ο Φειδίας με εσκάλισε, με την τέχνη του όλη
Καμάρωνα γιατί απέκτησα ρυθμό και σχήμα
Έγινα γλυπτό, όμορφο σαν ποίημα.
-Η πατρίδα μου είναι εδώ και ποτέ δεν το ξεχνώ!
– Χρόνια πολλά περάσανε κι ακόμα πάρα πάνω
Το μάρμαρο λιαζότανε στην Ακρόπολη επάνω
-Είδαν πολλά τα μάτια μου όλα αυτά τα χρόνια
Μα είχα μία σιγουριά, εκεί θα ζούσα αιώνια!
-Όμως μια μέρα σκοτεινή ήρθε ο λόρδος Τόμας
Και πονηρά το κοίταξε τ’ αρχαίο μάρμαρό μας
Το κάλλος του εθάμπωσε του Έλγιν το μυαλό
Κι αυτό όπως αποδείχθηκε δεν ήτανε καλό.
-Η πατρίδα μου είναι εδώ και ποτέ δεν το ξεχνώ!
-Με τέχνη αυτός με άρπαξε μαζί μ’ άλλα γλυπτά
Στο πλοίο του μας φόρτωσε κι έφυγε κρυφά.
-Έμεινε η θέση μας κενή ,άδειασε ο Παρθενώνας
-Μόνο η καρδιά μου έμεινε εκεί, μονάχη της θρηνώντας
Σαν τη Σειρήνα με καλεί να ΄ρθω πάλι κοντά της
Πίσω στην Ελλάδα μας, που είμαι κληρονομιά της.
-Η πατρίδα μου είναι εδώ και ποτέ δεν το ξεχνώ!
-Από τότε στο Λονδίνο ζω, στο μουσείο το Βρετανικό
Σ’ ένα βάθρο μ’ έχουν βάλει , περιμένω σιωπηλό

-Πότε θα ‘ρθει εκείνη η μέρα που θα γυρίσεις πίσω;
Ο κόσμος σε θαυμάζει! -Kουράγιο μου δίνει κι ελπίζω!
Νοιώθω πως σύντομα το λάθος θα διορθώσουν
επιτέλους στην πατρίδα μας να σε παραδώσουν!!
Η πατρίδα μου είναι εδώ και ποτέ δεν το ξεχνώ!

Με εκτίμηση, οι μαθητές /τριες της Στ’ τάξης, η διευθύντρια κ. Μεταξά, η καθ. Μουσικής κ. Ράδου.
Καλή σας ακρόαση!!